WDR
مهمترین ویژگی دوربین مدار بسته تحت شبکه
در ادامه قسمت اول:WDR(محدوده دینامیک گسترده) چیست؟
این احتمال وجود داردکه بسیاری از کاربران درک دقیقی از WDR و عملکرد آن نداشته و دچار تصور اشتباهی از آنچه که توسط این تکنولوژی انجام میگیرد باشند. از طرفی بسیاری از تولید کنندگان نیز تعاریف و اصطلاحات خود را در رابطه با تکنولوژی های مختلف WDR دارند. در بسیاری از موارد، تعریف یک تولید کننده از تکنولوژی WDR ، با آنچه که تولید کننده دیگری از این مفهوم در ذهن دارد در تناقض است. (مانند WDR واقعی و غیره). به زبان ساده WDR توانایی نمایش واضح و همزمان جزئیات روشنترین و تاریکترین نواحی یک صحنه می باشد. به عبارت دیگرتکنولوژی WDRقادر است جزئیات نواحی دارای تضاد نوری بالا را نمایان سازد. هنگامی که یک منبع نوری قوی (نو خورشید، انعکاس نور و ...) و سایه، نور سیاه و سایر نواحی کم نو، به طور همزمان در صحنه ای وجود داشته باشند، این احتمال وجود دارد که در تصویر نور نواحی تاریکتر صحنه به صورت چاله ای سیاه رنگ نمایان خواهد شد. هر دو وضعیت یاد شده، می توانند تاثیر منفی در کیفیت تصویر داشته باشند. هر چند محدودیت هایی در آنچه که دوربین ها قادر به نمایش از تاریکی یا روشنایی بیش از حد هستند وجود دارد، غالبا این محدودیت ها به محدوده دینامیکی بر میگردد.
به WDR میتوان به چشم یک معاوضه نگریست. در تصویر برداری همواره مهمترین وظیفه کاهش نویز و افزایش سیگنال بوده است. بارزترین معاوضه در WDR بین نویز و لکه های نوری می باشد. کاهش نویز و در نتیجه دست یابی به محدوده دینامیکی گسترده تر امکان پذبر است اما این عمل به قیمت ایجاد لکه های جدید انجام میگیرد. تمامی تکنیک های کنونی WDR لکه های جدیدی خلق میکنند.
در نظر داشتن این نکته که مفهوم محدوده دینامیکی به عنوان نسبتی از تاریکترین و روشن ترین نواحی تصویر تعریف شده است، امر مهمی است. این نسبت بر حسب دسیبل بیان میگردد.
نسبت محدوده دینامیکی در دوربین های نظارت تصویری عادی 10 دسیبل بوده و در دوبین های WDR معمولی این مقدار 48 دسیبل می باشد. نسل سوم دوربین های WDR می توانند به 95 دسیبل در این نسبت دست یابند. با تکنولوژی کنونی، حداکثر محدوده دینامیکی قابل دستیابی بیش از 120 و کمتر مساوی 130 دسیبل خواهد بود.